es gid ja mehreri schwiizer künschtler wo grad jetzt imene atelier in berlin es schtipendium hend und mer hend zwar schomal sonen empfang gha, aber letscht wuche hemmer üs nochli besser känne glernt, will mer die sogenannte BACKSTAGE-TAGE gha hend, es zweitagesprogramm, womer verschideni ort und inschtituzione sind go aluege i de ganze schtadt. zum biischpiil:

s mies van der rohe haus, wo zu de bauhaus era ghört und für die ziit wos baut wordenisch (afangs 30er) offebar revoluzionär gsi isch. wemmer ned mega vell ahnig vo archidektur hed, isches relativ unschiinbar, aber wemmer erklärt überchund, weli gedanke sich de archidekt über s erläbnis vom is huus inecho und durs huus dure gah gmacht hed, isches wahnsinnig schpannend.

d druckwärkschtatt und de kunstraum kreuzberg, wo im gliiche sehr grosse geboide sind. d druckwärkschtatt isch für künschtler wo mit druck schaffed und hed alli maschine womer sich nur vorschtelle chan zum irgendwie irgendöpis drucke. de kunschtraum hed grad en interessanti usschtellig gha, aber eigentlich no interessanter ischs gsi, über s konzept wo dehinter schtaht z ghöre, wo wett, dass kunscht für alli mänsche vo de gsellschaft zuegänglich wird, drum gratis isch. es isch dete tatsächlich so, dass vo jung bis alt und vo allne gsellschaftsschichte / -gruppene alli eifach inelaufed und sich die doch sehr aschpruchsvolli und ziitgenössischi kunscht alueged.

s haus am waldsee isch en ort wo urschprünglich es privathuus gsi isch und denn zumene usschtelligsort wordenisch. d gägend isch so, wiemer sich berlin eigentlich ned vorschtellt, nämlich chli usserhalb, voll vo herschaftliche villene mit grosse gärte und see, ehnder posch. d usschtellig vo de johanna diehl hed mich sehr berüehrt. sie handlet eigentlich vom (chriegs)trauma und wie das vo de generazion, wo grad nachem chrieg ufgwachse isch negiert worde isch und wie trauma bis zu füf generazione wiitergäh wärde chan. d uusschtellig handlet vonere generazion wo gäg usse alles perfekt usgseh lah hed und über die sache, womer hätti müsse verarbeite, gschwiige hed. d usschtellig handlet vo de chind vo ebe dere generazion, wo unter dere emozionale chälti glitte hend. sie zeigt die thematike dur d beschäftigung mitem nachlass vo ihrere oma. dur ihri fotografie und gägeschtands usschtellig schpricht sie ned nur s generazionsübergriifende trauma und de umgang demit ah, sondern zeigt au gägeschtänd und en läbensschtiil womer (zumindescht i de gehobenere chreise vo dere ziit) damals pflegt hed.

grad dete i de nöchi isch au s literarisches colloquium berlin, es wahnsinnsgebäude am wannesee und usserdem en inschtituzion wo sit nachem chrieg en versammligsort für literaturinteressierti dargschtellt hed, wo i dem bereich vell förderet und veraschtaltet, wo literatur pflegt.

zwei ort, womer nur sehr churz gsi sind, sind in potsdam, en schtadt wo vell grösser isch, als mer das vo usse wahrnimmt und ja eigentlich, wenn mer z berlin isch, au ned unbedingt ane würd: s museum fluxus, wo usere privatsammlig use entschtande isch und mer leider kei ziit gha hend zum d usschtellig aluege, aber de gründer und sini gschäftsleiterin troffe hend, wo üs erklärt hend, wies überhaupt zu de sammlig und denn irgendwenn zum museum cho isch, und d fabrik potsdam, en art tanzhuus, wo früehner mal en fabrik gsi isch und im läärschtand denn vo künschtler bsetzt worde isch (es phenomen, wo öfters zu de entschtehig vonere kulturschtätte gfüehrt hed) und schliesslich zu dem tanzhuus entwicklet worde isch.

abgseh devo, dass sehr vell interessanti lüüt a interessante ort üs interessanti sache verzellt hend, isch s schönschte eigentlich de uustuusch mit andere, wo grad en ähnlichi erfahrig mached, gsi. vor allem, will sie alli us andere kunschtbereiche chömed und de dialog drum umso interessanter isch - au wills mer en andere iiblick i d kulturlandschaft vo de schwiiz gäh hed als nur min eignigi.